HISTORIA WYDZIAŁU

60 lat Wydziału Ekonomiczno-Socjologicznego

• 1920 - Tradycje łódzkiego środowiska ekonomicznego i socjologicznego sięgają lat dwudziestych XX wieku – wówczas w Łodzi działała Wyższa Szkoła Nauk Społecznych i Ekonomicznych.
• 1928 - Funkcjonowanie w Łodzi rozpoczął Oddział Wolnej Wszechnicy Polskiej, w którym zajęcia dydaktyczne prowadzili także późniejsi profesorowie Uniwersytetu Łódzkiego: Edward Rosset i Józef Chałasiński.
• 1937 - Łódzki Oddział Wolnej Wszechnicy Polskiej rozpoczął budowę gmachu przy ul. POW 3/5, zasadniczej części dzisiejszego budynku Wydziału Ekonomiczno-Socjologicznego, która została zakończona w 1948 roku.
• 1945 - Wydano dekret powołujący Uniwersytet Łódzki, który pierwotnie składał się z trzech wydziałów: Humanistycznego, Matematyczno-Przyrodniczego oraz Prawno-Ekonomicznego.
• 1950 - Na bazie filii Szkoły Głównej Handlowej, która działała w Łodzi od 1945 r. utworzono Wyższą Szkołę Ekonomiczną. W ramach WSE istniały takie kierunki studiów jak: Ekonomika Przemysłu, Finanse, Towaroznawstwo, a następnie kierunek Handlowo-Towaroznawczy.
• 1961 - Powołano w Uniwersytecie Łódzkim Wydział Ekonomiczny. Powstał on w oparciu o kadrę naukową Wyższej Szkoły Ekonomicznej, a także kadrę katedr ekonomicznych Wydziału Prawno Ekonomicznego UŁ oraz katedr socjologicznych Wydziału Filozoficzno-Historycznego UŁ.
• 1965 - Powołano Wydział Ekonomiczno-Socjologiczny w wyniku włączenia do struktury Uniwersyteckiej Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Łodzi i przyłączenia katedr socjologicznych UŁ, wchodzących do 1961 roku w skład Wydziału Filozoficzno-Historycznego.
• 1981 - Strajk studentów na Wydziale Ekonomiczno-Socjologicznym UŁ odbywał się głównie w sali C101 (ówczesnej sali ginastycznej). 
• 1994 - Na początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku część katedr podjęło inicjatywę wydzielenia się z Wydziału Ekonomiczno-Socjologicznego i utworzeniu nowego Wydziału Zarządzania UŁ. Starania te uzyskały akceptację Senatu UŁ.
• 2005 - Z inicjatywy prof. Ryszarda Piaseckiego odbyło się pierwsze interdyscyplinarne seminarium Summer School. Obecnie każdego roku w lipcu gościmy profesorów oraz studentów z czterech kontynentów.
• 2010 - Zbudowano nowoczesne Centrum Informatyczno-Ekonometryczne w ramach Programu Infrastruktura i Środowisko.
• 2015 - Wydział Ekonomiczno-Socjologiczny obchodził jubileusz 50-lecia istnienia.

Dziekanami Wydziału Ekonomicznego (od 1961 r.), a następnie Wydziału Ekonomiczno-Socjologicznego (od 1964 r.) byli Profesorowie:

• Edward Wojciechowski (1961-1963)
• Jan Mujżel (1963-1967)
• Władysław Welfe (1967-1970)
• Józef Szczepaniak (1970-1973)
• Cezary Józefiak (1973-1975)
• Janusz Chechliński (1975-1981)
• Zdzisław Prochowski (1981-1987)
• Witold Lejman (1987-1990)
• Czesław Domański (1990-1993)
• Bogdan Gregor (1993-1994)
• Witold Kasperkiewicz (1994-1999)
• Eugeniusz Kwiatkowski (1999-2002)
• Paweł Starosta (2002-2008)
• Jan B. Gajda (2008-2012)
• Paweł Starosta (2012-2016)
• Rafał Matera (od 2016-2024)
• Mariusz Sokołowicz (od 2024)

Duży wpływ na profil i pozycję naukową Wydziału wywarli tacy uczeni jak: Antonina Kłoskowska, Jan Mujżel, Jan Szczepański, Edward Rosset i Władysław Welfe.

Wydział  dziedziczy  tradycje przedwojenne Łódzkiego Oddziału   Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie oraz Wyższej Szkoły Nauk Społecznych i Ekonomicznych w Łodzi,  w których  wykładano  nauki społeczne  i ekonomiczne. (Budowa obecnego budynku D Wydziału Ekonomiczno-Socjologicznego).   

Kontynuuje  powojenne tradycje nauk ekonomicznych rozwijane  na   Wydziale  Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu,  w  Łódzkich Oddziałach   Szkoły Głównej Handlowej i Wyższej Szkoły  Gospodarstwa Wiejskiego  oraz  Wyższej Szkoły Ekonomicznej. 

Trzecią linię tradycji intelektualnej Wydziału  stanowi  spuścizna socjologii i nauk społecznych obecna na    Wydziale   Humanistycznym Uniwersytetu Łódzkiego , a później Historycznym,  Filozoficzno-Społecznym i  Filozoficzno-Historycznym, na których  wykładano najpierw socjologię, a po roku  1953 nauki społeczne i ponownie socjologię.  

Mariaż ekonomistów i socjologów nie był  wynikiem spontanicznych  dążeń obydwu środowisk naukowych ani też dziełem przypadku. Pod wpływem wydarzeń społeczno-politycznych i działań  niektórych profesorów władze państwowe w 1961 roku  podjęły decyzję o włączeniu Wyższej Szkoły Ekonomicznej do Uniwersytetu Łódzkiego.  

W roku 1961 zdecydowano o przeniesieniu na nowopowstały Wydział Ekonomiczny Katedr Socjologicznych kierowanych przez profesorów Józefa Chałasińskiego i Jana Szczepańskiego. 

1965 r. powołano Wydział Ekonomiczno-Socjologiczny  

Lata sześćdziesiąte  są  okresem  formowania  intelektualnych i materialnych podstaw Wydziału.  Już w pierwszym okresie nastąpiło  szereg zmian  organizacyjnych i kadrowych.   

Wokół  znanych postaci   w środowisku naukowym zaczynają formować się szkoły naukowe .  W tym czasie pierwszoplanową rolę  odgrywa zespół  prof. Jana  Szczepańskiego- Członka Polskiej Akademii Nauk  i prezydenta  Światowego Towarzystwa  Socjologicznego,  badającego  różne aspekty  struktury społecznej  społeczeństwa przemysłowego oraz  zespół prof. Edwarda Rosseta- Członka PAN skupiający uwagę  na zagadnieniach  przemian demograficznych i statystyki ekonomicznej.   

Badania empiryczne realizowano  głównie w ramach Komitetu Badania Rejonów Uprzemysłowionych. 

W latach sześćdziesiątych   dominującym  przedmiotem badań  są ekonomiczno –społeczne  zagadnienia związane z pracą, produkcją, organizacją pracy, industrializacją, zakładem przemysłowym, społeczeństwem przemysłowym, klasą robotniczą i  kulturą robotniczą..                    

Po utworzeniu Wydziału Ekonomicznego w 1961 roku  18 istniejących wówczas   katedr obsługiwało   trzy kierunki studiów:  ekonomikę przemysłu, ekonomikę handlu i socjologię pracy.  Na Wydziale studiowało  ponad 2100 studentów i zatrudnionych było   82  pracowników naukowych. Już w połowie lat sześćdziesiątych ogólna liczba studentów wzrosła do 3000, a liczba pracowników naukowych do 200. 

Poza stopniowym  rozwojem kadry naukowej  lata sześćdziesiąte    zaowocowały rozszerzeniem oferty edukacyjnej Wydziału.  W roku 1969  proponowano bowiem  studia na takich kierunkach jak Ekonometria, Ekonomika Handlu Wewnętrznego, Ekonomika Handlu Zagranicznego, Ekonomika Przemysłu, Ekonomika Budownictwa, Organizacja i Zarządzanie oraz Socjologia Pracy. Funkcjonowało również Studium Organizacji. Podjęto kształcenie na  zaocznych studiach  zawodowych  na takich kierunkach jak: Ekonomika Handlu Wewnętrznego, Ekonomika  Przemysłu i Ekonomika Budownictwa. Studia Zaoczne podjęto nie tylko w Łodzi  ale również  w punktach konsultacyjnych w Kaliszu, Kutnie, Tomaszowie Mazowieckim, Toruniu i Włocławku. Uruchomiono  również Wieczorowe Magisterskie Studium dla Inżynierów.   

Od początku istnienia  siedzibą Wydziału był dzisiejszy budynek D  zlokalizowany przy ul. POW 3/5. W drugiej połowie lat sześćdziesiątych za kadencji dziekana doc.  Władysława Welfe znacznie poprawiły się  warunki lokalowe funkcjonowania  Wydziału. 

 Dobudowano  dzisiejsze budynki A, B i C.  Nową lokalizację uzyskała biblioteka wydziałowa i biblioteka socjologiczna. 

Koniec lat sześćdziesiątych  przynosi wydarzenia marcowe i  napięte czasami stosunki  w relacjach pomiędzy pracownikami.  Wzmaga się nieuzasadniony krytycyzm ideologiczny  i  szykany,  zwłaszcza wobec  osób pochodzenia  żydowskiego. 

 Na szczęście,   wpływy czystej ideologii  ograniczone zostały do minimum i nie przeważyły one racji  merytorycznych w nauczaniu zarówno  ekonomii jak i socjologii.    

Dekada lat siedemdziesiątych charakteryzuje się   dynamicznym  rozwojem kadry, badań naukowych i w efekcie poszerzeniem oferty edukacyjnej. To okres wyraźnego wsparcia udzielanego Wydziałowi przez ówczesnego Rektora UŁ  prof.  Janusza Górskiego oraz Prorektorów prof. Władysława Welfe i prof. Halinę Mortimer – Szymczak.  

W wyniku określonej polityki władz rektorskich i dziekańskich  podwojona została liczba  pracowników naukowych zatrudnionych na Wydziale   z   201   w 1969   do 397 w roku 1979.   

W latach siedemdziesiątych nastąpiły istotne   zmiany w strukturze  organizacyjnej Wydziału. Katedry zostają zastąpione zakładami,  te zaś  wchodzą w skład większych jednostek instytutów. Powstaje sześć Instytutów: Instytut Ekonomii Politycznej, Instytut Ekonomiki Produkcji, Instytut Ekonomiki Handlu, Instytut Organizacji i Zarządzania, Instytut Ekonometrii i Statystyki oraz Instytut Socjologii. W ich skład wchodzą 22 zakłady. W latach siedemdziesiątych  Instytut Ekonomiki Handlu przekształcił się w Instytut Obrotu Towarowego,  a  obok istniejących już instytutów powołano dwa dalsze: Instytut Polityki Regionalnej i Instytut Ekonomiki Przemysłu Lekkiego. Ten drugi miał stanowić jedną z  kluczowych  jednostek   dla projektowanego przez władze centrum   badań nad przemysłem lekkim.   

W tamtych  latach następuje  wyraźne  zdynamizowanie  programu współpracy międzynarodowej.  Młodzi doktorzy  otrzymują możliwość odbywania staży zagranicznych w krajach Europy Zachodniej, Wschodniej, Kanadzie  i Stanach Zjednoczonych. 

Na początku lat siedemdziesiątych do Łodzi przenosi się  profesor Janusz  Górski, który  zaczyna organizować  silny zespół zajmujący się ekonomią kapitalizmu  oraz  teorią i historią ekonomi. Zespół prof. Jana  Mujżela pracuje nad zagadnieniami funkcjonowania gospodarki socjalistycznej. Teorię wzrostu gospodarczego  rozwija doc. Cezary Józefiak , procesami międzynarodowej integracji gospodarczej  zajmuje się doc. Antoni Marszałek a  zasadami działania korporacji w warunkach społeczeństwa kapitalistycznego doc. Wiesław Caban. Wszyscy wymienieni profesorowie tworzą w latach osiemdziesiątych  odrębne  zespoły badawcze.  

Wraz z przyjściem do Łodzi doc. Jerzego Regulskiego powstaje silny Instytut Polityki Regionalnej i zdynamizowany zostaje rozwój badań regionalnych i lokalnych. W skład nowopowstałego Instytutu Polityki Regionalnej wchodzi dotychczasowy zakład  Geografii Ekonomicznej prof. Tadeusza Olszewskiego, Zakład Planowania i Polityki Ekonomicznej prof. Haliny Mortimer–Szymczak,  Zakład Gospodarki Komunalnej doc. Ksawerego Krassowskiego, Zakład Ekonomiki Rozwoju  Miast kierowany przez doc. Jerzego  Regulskiego oraz Zakład Gospodarki Przestrzennej kierowany przez doc. Zbigniewa Wysockiego. Problematykę  regionalną i lokalną  podejmuje również  zakład  Socjologii Wsi i Miasta utworzony na początku lat siedemdziesiątych przez doc. Wacława Piotrowskiego w ramach Instytutu Socjologii . 

Profesorowie  Jerzy Dietl i Remigiusz Krzyżewski  kontynuują  badania   nad ekonomiką handlu wewnętrznego i ekonomiką  konsumpcji.   

W Instytucie Ekonometrii i Statystyki  dr Andrzej Tomaszewicz podejmuje  pionierskie wówczas  badania nad elektronicznym przetwarzaniem danych i statystycznym oprogramowaniem komputerowym dla potrzeb nauk społeczno-ekonomicznych.   

W drugiej połowie lat siedemdziesiątych przenoszą się do Warszawy : 

prof. Janusz  Górski, zajmując stanowisko Ministra Nauki  i Szkolnictwa Wyższego, prof. Jan Mujżel przejmujący obowiązki szefa Instytutu Planowania  przy Polskiej Akademii Nauk  oraz prof. Antonina  Kłoskowska - światowej sławy socjolog, członek  Polskiej Akademii Nauk, twórczyni polskiej  szkoły socjologi kultury i myśli społecznej przejmując katedrę Socjologii Kultury na Uniwersytecie Warszawskim po  profesorze Józefie Chałasińskim. Jednakże instytucjonalne związki naukowe i dydaktyczne prof. Górskiego i prof. Jana Mujżela z Wydziałem Ekonomiczno-Socjologicznym kończą się w drugiej połowie lat osiemdziesiątych (prof. Górski) i na początku dziewięćdziesiątych (prof. Mujżel). Kierownictwo Instytutu Socjologii przejmuje prof. Jolanta Kulpińska. 

Dzięki inicjatywie ówczesnych władz dziekańskich i pomocy finansowej Ministerstwa Przemysłu Lekkiego oddano do użytku czteropiętrowy budynek przy ul. Rewolucji 1905 r.39. 

Z uwagi, iż umieszczono w nim maszyny matematyczne zyskał miano Pawilonu Technik Obrachunkowych. 

W końcu lat siedemdziesiątych  studiowało  na Wydziale 4254 studentów na  7-miu kierunkach;  Cybernetyka Ekonomiczna i Informatyka, Ekonomika i Organizacja Handlu Wewnętrznego, Ekonomika i Organizacja Handlu Zagranicznego,  Ekonomiczno-Społeczny, Ekonomika i Organizacja Produkcji , Organizacja i Zarządzanie  oraz  Socjologia. 

Przełom lat siedemdziesiątych  i  osiemdziesiątych  przynosi  kryzys ekonomiczno – polityczny w kraju. Następuje dekada  znacznego  zaangażowania  politycznego. Stołówka pracownicza przeradza się w swoiste forum wymiany myśli politycznej. Organizowane są liczne zebrania partyjne i związkowe. Przy poparciu kadry dydaktycznej i studentów zaczyna kształtować się ruch społeczny ‘Solidarność’. Szczególnie głęboko zapadł w pamięci zbiorowej  strajk studencki zorganizowany w 1981 roku oraz stan wojenny. Bez wątpienia dochodziło wówczas  do napięć i ostrych podziałów. Z jednej strony  formułowano  skrajnie negatywne  sądy pod adresem tych, którzy pozostali lojalni wobec ówczesnej władzy państwowo-partyjnej , a z drugiej wprowadzano  represje w okresie  stanu wojennego wobec osób aktywnie zaangażowanych w działalność nowego ruchu społecznego. Wielu z naszych kolegów zostało internowanych, wielu innym ograniczano możliwości rozwoju naukowego. 

Na ten okres  przypada  dalszy dynamiczny rozwój jednej z najbardziej znaczących jeśli nie najbardziej znaczącej   szkoły naukowej  wywodzącej się z naszego Wydziału i szeroko znanej na arenie międzynarodowej , a mianowicie łódzkiej szkoły ekonometrycznej uformowanej i kierowanej przez prof. Władysława Welfe. Dzięki staraniom  Profesora  i dzięki   jego współpracy naukowej   między innymi  z laureatem nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii prof.  Lawrece`m Robertem Kleinem prawie wszyscy jego uczniowie  otrzymali możliwość uczestnictwa w stażach naukowych w znanych ośrodkach  Europy Zachodniej, Wschodniej i w USA. Obok zagadnień ekonometrycznych związanych z badaniami operacyjnymi, zespół profesora zajął się prognozowaniem  konsumpcji,  modelowaniem i prognozowaniem gospodarki narodowej oraz jej poszczególnych działów.  

Intensyfikacji ulegają prace  w zespole  prof. Janusza Chechlińskiego.  Rozwijane   są tam  badania w zakresie teorii finansów i finansowania sfery niematerialnej,  a   prof. Jan Lutyński wraz z prof. Janem Gostkowskim formują łódzką szkołę metodologii badań socjologicznych.  

W końcu lat osiemdziesiątych   pojawiają się na Wydziale dwa  nowe kierunki  studiów; Komputerowe Metody Badań Operacyjnych oraz  Planowanie i Finansowanie  Gospodarki Narodowej .Kontynuowane są studia zawodowe na kierunkach Ekonomiczno-Społecznym, Ekonomice i Organizacji Obrotu Towarowego, Ekonomice i Organizacji Produkcji oraz Organizacji i Zarządzaniu.  

W trzeciej dekadzie  zmniejszyła się ogólna liczba pracowników Wydziału do 379 oraz liczba studiujących na Wydziale  z 4 254 w roku 1979/80 do 2085 w roku 1989/90. 

Na skutek odmiennych wizji rozwojowych część profesorów   już na początku lat dziewięćdziesiątych  podejmuje działania na rzecz wyłonienia z Wydziału Ekonomiczno-Socjologicznego odrębnego Wydziału Zarządzania. W efekcie w 1994 roku dochodzi do wyodrębnienia  części katedr w  nową jednostkę organizacyjną Uniwersytetu Łódzkiego – Wydział Zarządzania . 

Pomimo instytucjonalnej  odrębności obydwie  jednostki  wykorzystują tę samą bazę lokalową i współpracują w badaniach naukowych i działalności dydaktycznej. Powołanie Wydziału Zarządzania  doprowadziło  do zmniejszenia się liczby pracowników naukowych na Wydziale Ekonomiczno-Socjologicznym z 379 w końcu lat osiemdziesiątych do 279 w końcu lat dziewięćdziesiątych. Równocześnie  w latach dziewięćdziesiątych następuje blisko  czterokrotne zwiększenie liczby studentów. W roku ak. 1989/90 kształciliśmy bowiem 2 085 osób, a w roku 1999/2000  7 331 studentów. 

W związku zwiększającą się liczbą studentów pozyskano dodatkową bazę lokalową. Przekształcono salę gimnastyczną w aulę C 101, oraz dokonano modernizacji biblioteki Wydziałowej. 

Pierwszy,  zainicjowany obszar badawczy przez prof. Stanisławę Borkowską i równolegle przez profesorów Eugeniusza  Kwiatkowskiego, prof. Elżbietę Kryńską, prof. Bogusławę Urbaniak  dotyczył   ekonomiczno-społecznych zagadnień rynku pracy i bezrobocia.   Drugi, podjęty przez zespół prof. Wielisławy Warzywody-Kruszyńskiej, dotyczył   problematyki biedy i wykluczenia społecznego, trzeci  odnosił się do badania finansów sfery budżetowej, zainicjowanych przez  prof. Janusza Chechlińskiego  i kontynuowanych przez prof. Krystynę Piotrowską- Marczak. 

Pierwsza dekada  dwudziestego pierwszego wieku stoi  pod znakiem globalizacji, integracji europejskiej, rozwoju zrównoważonego, wykluczenia społecznego, oceny mechanizmów rynkowych i wzrastającej internacjonalizacji badań naukowych.  Pracownicy naukowi Wydziału intensywnie włączają się w międzynarodowe projekty badawcze. W ramach tych inicjatyw katedrze gospodarki Światowej i Integracji Europejskiej kierowanej przez prof. Zofię Wysokińską zostaje przyznane Europejskie Centrum Doskonałości, a zespół socjologów pod kierunkiem prof. Wielisławy Warzywody-Kruszyńskiej otrzymuje  w ramach VI-tego Europejskiego Programu Ramowego koordynację międzynarodowego projektu „Profit”.  

Dziekani,  profesorowie  Eugeniusz Kwiatkowski , Paweł Starosta oraz Jan Gajda, rozpoczynają intensywne działania  na rzecz rewitalizacji środowiska materialnego Wydziału. Wybudowana zostaje nowa Aula,    przeprowadzona jest rewitalizacja  budynków T i A . Dzięki  pozyskaniu środków unijnych możliwe okazało się   przejęcie i modernizacja byłych budynków  Zespołu Opieki Zdrowotnej „PALMA”  dla studentów. W ten sposób definitywnie rozwiązano problemy lokalowe Wydziału. 

W pierwszej dekadzie XXI wieku następują kolejne zmiany organizacyjne . 

Rada Wydziału podejmuje decyzję o utrzymaniu Instytutów jako dobrowolnych stowarzyszeń katedr. Równocześnie największa katedra ekonomii  przekształca się w  Instytut Ekonomii. Powstają ponadto, Instytut Gospodarki Przestrzennej oraz Instytut Finansów i Bankowości. 

W 2015 w skład wydziału wchodzi  7 instytutów ; Finansów: Ekonometrii;  Ekonomik Stosowanych: Ekonomii: Gospodarki Przestrzennej; Statystyki i Demografii  oraz Socjologii skupiając 35 katedr  i 6 zakładów oraz dwie katedry funkcjonujące poza strukturami instytutowymi.  W sumie wydział zatrudnia aktualnie 535 pracowników  w tym 403 naukowych  oraz 132  osoby  niebędące pracownikami naukowymi. Jednakże należy dodać, iż pewna część pracowników naukowych zatrudniona jest w ramach grantów Narodowego Centrum Nauki a nie z budżetu Uczelni. 

Na Wydziale kształci się ponad 8000 studentów na 19 kierunkach studiów I i II stopnia oraz na dwóch kierunkach stopnia trzeciego czyli na studiach doktoranckich na kierunkach ekonomia i socjologia. Połowa z realizowanych kierunków studiów posiada certyfikat kształcenia Państwowej Komisji Akredytacyjnej,  a kierunek informatyka i ekonometria posiada w tym względzie ocenę wyróżniającą.  

Pracownicy Wydziału rywalizują o granty krajowe i zagraniczne. Systematycznie wzrasta liczba publikacji  ogłoszonych drukiem w wysoko punktowanych czasopismach zagranicznych i renomowanych wydawnictwach. Wydział jest jedną z pięciu jednostek uniwersyteckich wyróżnionych kategorią A w sferze prowadzenia działalności naukowej. 

W XXI wieku wielu pracowników i absolwentów  Wydziału Ek.-Soc. otrzymało bardzo ważne wyróżnienia  naukowe i  publiczne: prof. Aleksander Welfe otrzymał godność Członka Korespondenta PAN, prof. Czesław Domański dwukrotnie został wybrany w skład Centralnej Komisji/s Tytułów i Stopni Naukowych. Funkcję prorektora UŁ pełnili w tym okresie  prof. Krystyna Piotrowska –Marczak. Prof. Eugeniusz Kwiatkowski oraz prof. Zofia Wysokińska 

W świecie polityki prof. Marek Belka pełnił  funkcję premiera, ministra finansów, a aktualnie jest Prezesem NBP. Teki ministrów bądź funkcje wiceministrów lub podsekretarzy stanu w okresie po przełomie politycznym przypadływ udziale: dr. Jarosławowi Baucowi,   
dr. Markowi Chałasowi, mgr. Sławomirowi Cytryckiemu, dr. dr. Jerzemu Kropiwnickiemu, Marii Luberze, Jarosławowi Nenemanowi, Krzysztofowi Opawskiemu, Andrzejowi Raczce, Jackowi Saryuszowi-Wolskiemu. Dr  Anna Fornalczyk  była prezesem Urzędu Antymonopolowego, a dr Maria Karasińska-Fendler pełniła funkcję podsekretarza stanu i szefa Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej. 

Godnością ambasadora i konsula RP obdarzono Prof. Ryszarda Piaseckiego.  
Funkcję konsulów pełnili również prof. Janusz Świerkocki i dr Marek Kudła.  

Trzeba zaznaczyć, że senatorami byli prof. prof.: Jerzy Dietl i Cezary Józefiak posłami: dr Jerzy Kropiwnicki, prof. Grzegorz Matuszak  i dr Jacek Saryusz -Wolski. 

Funkcję Wojewody Łódzkiego  sprawował prof. Stefan Krajewski i nadal sprawuje nasza absolwentka Pani Jolanta Chełmińska. Dr Jerzy Kropiwnicki pełnił funkcję Prezydenta Miasta Łodzi a dr Iwona Wieczorek Funkcję Prezydenta Miasta Zgierza. Prof. Grzegorz Matuszak pełnił również funkcję Przewodniczącego Rady Miasta Łodzi.  

Aktualna pozycja Wydziału w ogólnopolskim i europejskim środowisku akademickim jest  zasługą zarówno   uczonych  aktualnie pracujących jak i ich mistrzów, którzy w przeszłości   podjęli trud uformowania profilu intelektualnego, dydaktycznego  i organizacyjnego naszego środowiska. 

Źródło: Publikacja VIII Zjazdu Absolwentów Studiów Ekonomicznych i Socjologicznych, 2025